sygnałem modulującym
Encyklopedia PWN
bod, Bd,
telekom. jednostka szybkości modulowania sygnału telegraficznego (szybkości telegraficznej) lub szybkości przekazywania elementów sygnału cyfrowego o stałym czasie trwania;
radiofonia
dział radiokomunikacji zajmujący się zorganizowanym rozpowszechnianiem audycji dźwiękowych, przeznaczonych dla słuchaczy mających odbiorniki radiofoniczne.
[łac.-gr.],
demodulacja
telekom. proces wydzielania sygnału modulującego (przenoszącego informację) z sygnału zmodulowanego (przebiegu nośnego);
[łac.],
induktofonia, rozgłaszanie indukcyjne,
radiotechn. system rozgłaszania bezprzewodowego, w którym do przesyłania dźwięku (mowy, muzyki) z jednego punktu nadawczego do wielu punktów odbiorczych wykorzystuje się sprzężenie indukcyjne między nadajnikiem radiofonicznym a odbiornikami;
kineskop
rodzaj obrazowej lampy elektronopromieniowej przeznaczonej do przetwarzania sygnału elektrycznego (wizyjnego) na obraz świetlny oglądany na ekranie;
[gr. kínēma ‘ruch’, skopéṓ ‘patrzę’],
